Eerlijk, onbevreesd en vrijgevochten
Mijn naam is Elise Theil en aan boord ben ik eenbander. Toen ik twintig jaar oud was vertrok ik naar het Midden Oosten om daar te gaan vliegen. Na drie jaar met veel plezier en ook heel hard gewerkt te hebben (geen vakbonden daar namelijk), kwam ik terug naar Nederland. Ik was op dat moment even klaar met vliegen maar na een aantal jaar verschillende ook hele leuke baantjes gehad te hebben, begon mijn hart toch sneller te slaan wanneer ik weer aan vliegen dacht. Martinair nam op dat moment mensen aan en hier heb ik vervolgens ruim dertien jaar gewerkt. In 2011 begon ik bij KLM. Door dit jaartal waarin ik begonnen ben, ben ik dus een zogenaamd “elfje”, zoals we wel genoemd werden. Bij FNV Cabine zit ik in het Social Media Team. Ik bedenk onderwerpen en zoek daar de collega’s bij die het leuk vinden om hier iets over te vertellen. Elke maand een ander onderwerp en elke zondag een artikel. Met zoveel collega’s binnen dit bedrijf is het leuk om op deze manier een beetje dichter tot elkaar te komen, misschien ook verbinding te voelen, door een kijkje te kunnen nemen in elkaars leven. Ik heb wat vrienden gevraagd mij in drie woorden te omschrijven, daarna moest ik kiezen uit al die mooie woorden. Best lastig, want ik vond ze allemaal heel mooi. Ik heb deze drie uitgekozen: eerlijk, onbevreesd en vrijgevochten. Eerlijk omdat ik dat wil zijn; onbevreesd, waar anderen beren op de weg zien, zie ik die niet tot ze met hun buik tegen de bumper staan; vrijgevochten omdat ik niet in een keurslijf wil zitten en omdat ik graag een onafhankelijk mens ben. Een favoriete quote van mij: Be the change you wish to see in the world (Gandhi).
Een warm welkom
FNV Cabine is mijn vakbond want deze vakbond is eerlijk, heeft nooit beloftes gemaakt die zij niet is nagekomen en FNV Cabine heeft collega’s die vanuit andere maatschappijen instroomden wél een warm welkom geheten. Wat ik heel belangrijk vind is een eerlijke verdeling van de lasten. Wanneer alle lasten over het hele corps verdeeld zouden worden, zijn de lasten per persoon een stuk minder zwaar. Iedereen zou multi-inzetbaar moeten zijn, beter voor het bedrijf en automatisch zou dit betekenen dat de lasten evenredig verdeeld worden. Mijns inziens valt op dit gebied nog heel wat verbetering te behalen. Dit werk moet tot aan ons pensioen mogelijk zijn, dus goed materiaal aan boord en een arbo-technische kijk op de indeling in het vliegtuig en het materiaal waar we mee werken is daarbij belangrijk. Essentieel is dat deze arbo-technische blik gebeurt wanneer het vliegtuig is gevuld met mensen en niet in een leeg vliegtuig waar het gangpad vrij is van allerlei knieën, ellebogen, heupen en brede schouders.
Respecteer elkaar
DE&I (diversiteit, gelijkwaardigheid en inclusie) is iets waar nog heel veel in moet gebeuren. Er zijn nog veel oude, vaste patronen. Iedereen zou moeten kunnen zijn wat hij, zij, hen zelf wil. Acceptatie is eigenlijk niet het juiste woord, want dan lijkt het of er een soort van goedkeuring moet zijn, en dat hoeft helemaal niet. Iedereen lekker zijn, haar, hun eigen ding laten doen, een ander heeft daar eigenlijk helemaal niets van te vinden. Laat elkaar en respecteer elkaar.
