Steeds vaker gaan gesprekken tussen collega’s over gevoelens van ongelijkheid. Eénbanders voelen zich benadeeld ten opzichte van tweebanders, fulltimers vinden dat deeltijders niet mogen klagen, collega’s die Europa vliegen zetten zich af tegen collega’s die alleen ICA vliegen en zo is er nog wel een aantal andere voorbeelden te noemen.
Het lijkt wel alsof de verdeeldheid in de cabine niet eerder zo groot is geweest. Een zorgelijke ontwikkeling. Er is een aantal oorzaken voor:
- de economische recessie heeft de doorstroming volledig stilgelegd en men blijft veel langer dan verwacht in zijn/haar huidige functie. Uitzicht op doorstroming is er niet en niemand heeft hier invloed op;
- De werkdruk op Europa is nog steeds veel te hoog en KLM neemt geen adequate maatregelen die de druk voelbaar vermindert;
- PBS is tot nu toe op z’n zachtst gezegd geen groot succes voor welke functie of welk deeltijdpercentage dan ook. De Europa vliegenden ervaren PBS nog eens als extra zwaar door onder andere de inzet door KLM van korte opdrachten en jumperblokken;
Alles bij elkaar resulteert dit in een verhoogd ziekteverzuim, want op een gegeven moment val je gewoon om. Dat heeft onder andere weer schemawijzigingen tot gevolg voor collega's, enzovoort.
We kunnen heel goed begrijpen dat de grens voor veel collega’s is bereikt. Het is dan ook niet vreemd dat er onrust ontstaat en men dat gevoel reflecteert op andere functies. Problemen moeten echter worden opgelost op de plek waar ze ontstaan. Iedere afzonderlijke functie moet goed uitvoerbaar zijn in ieder tewerkstellingspercentage. In eerste instantie is KLM daarvoor verantwoordelijk.
We moeten er samen voor waken dat we ons niet laten verdelen! Laten we onszelf realiseren dat er anders straks één lachende derde is. Wat ons betreft is een samenvoeging van functies dan ook niet aan de orde en blijven we strijden voor goede regelingen en afspraken voor iedere functie en ieder tewerkstellingspercentage afzonderlijk. Daarvan profiteren we uiteindelijk allemaal!
Redactie Cabin Pressure
